Nadczynność tarczycy - przyczyny nadczynności tarczycy, objawy, leczenie

Nadczynność tarczycy (hipertyreoza) jest stanem chorobowym, którego przyczyną jest  nadmierna produkcja hormonów przez tarczycę. Czasami może ona wynikać ze źle prowadzonej kuracji hormonalnej (zbyt dużej dawki hormonów podanej pacjentowi) lub z zaburzeń przemian metabolicznych hormonów tarczycy.

PRZYCZYNY CHOROBY:

Nadczynność tarczycy może występować pod różnymi postaciami w zależności od przyczyn powstawania schorzenia. Do nadczynności może prowadzić choroba Gravesa-Basedowa oraz wole guzkowate toksyczne.

Pierwsza z wymienionych przyczyn, choroba Gravesa-Basedowa, należy do chorób autoimmunologicznych. Schorzenie to powoduje produkcję immunoglobulinów klasy IgG, które naśladują działanie TSH regulującego działanie tarczycy, wzmagając produkcję hormonów. Do objawów choroby Gravesa-Basedowa można zaliczyć wole miąższowate oraz charakterystyczny wytrzeszcz oczu zwany orbitopatią tarczycową.

Druga przyczyna to wole guzkowate tarczycy. Schorzenie polega na pojawianiu się w tarczycy guzków, które produkują hormony, są jednak niezależne od wpływu TSH i nie wpływają na zmianę jego poziomu. Oznacza to, że produkcja hormonów odbywa się w sposób niekontrolowany. Guzki na ogół są łagodne, jednak z czasem mogą przekształcić się w złośliwe. W odróżnieniu od choroby Gravesa-Basedowa, wole guzkowate nie powoduje orbitopatii.

Istnieją też inne przyczyny nadczynności tarczycy. Są one zdecydowanie rzadsze. Zaliczają się do nich: guzy przysadki mózgowej odpowiedzialnej za produkcję TSH, spożywanie nadmiernych ilość jodu, trzeci trymestr ciąży, guzy trofoblastu (błona płodowa odpowiedzialna za tworzenie się łożyska we wczesnym stadium życia płodowego) i inne.

DODATKOWE OBJAWY NADCZYNNOŚCI TARCZYCY:

Oprócz wymienionych objawów, typowych dla dwóch opisanych schorzeń, występuje wiele oznak wskazujących na nadczynność tarczycy. Mogą one występować samodzielnie lub jako zespół objawów. Należy do nich zaliczyć: nadpobudliwość, zwiększoną potliwość, nerwowość, brak tolerancji na wysokie temperatury, kołatanie serca, duszności, osłabienie i niechęć do podejmowania wysiłku fizycznego lub intelektualnego, spadek masy ciała przy jednoczesnym wzmożonym apetycie, drżenie rąk, bezsenność, u kobiet – zaburzenie miesiączkowania, wole.

LECZENIE :

Leczenie nadczynności tarczycy polega na stopniowej zmianie poziomu hormonów tarczycy, a następnie na utrzymywaniu go w normie. Możliwe jest leczenie farmakologiczne, ale zdarza się, że niezbędna jest interwencja chirurga. Po usunięciu organu należy dożywotnio przyjmować substytuty naturalnych hormonów tarczycy.

Jest wiele metod diagnostyki nadczynności. Można do nich zaliczyć m.in. badanie palpacyjne oraz określenie poziomu TSH, fT3 i fT4, USG tarczycy oraz scyntygrafię tarczycy (badanie polega na wprowadzeniu do ciała radioizotopów i komputerowej obserwacji ich rozpadu) i inne.